Başlığın "Bizden" kısmına dair güzel bir haberim var. Annemin, anneannemle dedemin gerçek yaşam öyküleri üzerine kurguladığı el emeği, göz nuru romanı Rumeli'den Anadolu'ya Bir Göçmen Kızı, geçenlerde Altın Kitaplar Yayınevi'nden çıktı :)
Bu gelişme bütün aileyi bir anda mutluluk ve heyecana boğdu elbette. Annem Nurişah Kim'in (sevgili yazarın adını ayrıca anmamak olmaz :) senelerdir üzerinde çalıştığı eserini nihayet basılmış halde görebilmiştik. Sırf o an için bile değerdi sanırım.
Hemen okumaya giriştim ve bir buçuk günde bitiverdi. Kahramanlarına olan kişisel bağlarımı bir kenara bırakarak objektif bir yorum yapmam istense insanı içine çeken, aşkın gücüne inancı pekiştiren, akıcı, naif bir roman olduğunu söyleyebilirim. İnsanı bugünden alıp yıllar öncesine, içinde bulunduğu odadan alıp kah bir çeşme başına, kah bir köy odasına götürüyor.
Elbette benim için bambaşka anlamları da var. Annemin el emeği olmasının yanında anneannem ve dedemin kulaktan dolma, yarım yamalak bildiğim hikayelerini böyle ayrıntılı ve hemen yanı başlarında tanıklık edercesine okumak tarifi pek mümkün olmayan, bambaşka bir his. Ara sıra, laf arasında duyduğum isimler, bir anda kocaman bir öykünün, irili ufaklı rollere sahip kahramanları haline geliverdi. Sanki daha önce sadece tek tük, ayrı ayrı duran parçalarını gördüğüm bin parçalık bir yapbozun tamamlanmış hali bir anda gözümün önüne seriliverdi. Bütün bunların üzerine, bire bir tanık olduğum o an da eklenince ayrı bir duygulandım.
Aileden olmayıp okuyanlar belki benim hislerimi yaşamayacaklar... ama keyif alacaklarından eminim :)
